دل نوشته 2

اگر زِ کوی تو بویی به من رساند باد
به مژده جانِ جهان را به باد خواهم داد

اگر چه گرد برانگیختی ز هستی من
غباری از من خاکی به دامنت مرساد
...
تو تا به روی من ای نور دیده در بستی
دگر جهان در شادی بروی من نگشاد

خیال روی توام دیده می­کند پُر خون
هوای زلف توام عمر می­دهد بر باد

نه در برابر چشمی نه غایب از نظری
نه یاد می­کنی از من، نه میروی از یاد

به جای طعنه اگر تیغ می­زند دشمن
زِ دوست دست نداریم، هر چه بادا باد

زِ دست عشق تو جان را نمی­برد حافظ
که جان زِ محنت شیرین نمی­برد فرهاد

**************************

دارد زمان آمدنت دیر می شود

 دارد جوان سینه زنت پیر می شود

دنیا غروب جمعه چه دلگیر می شود!!!

********************